Deze plaat, gemaakt door mij, je mag hem afspelen, opslaan, laten rondgaan, mee spelen, opdelen, herindelen, weder uitdelen, op cd, dvd, of in bitjes kan je het rondmailen. Of in ableton live op je system. Je mixed hem met je eigen tracks en ik wist het. Isoleert de bas in een loop, of ik vergis me. Hi-hats erbij. Je verknipt het listig. We staan te springen op die creatieve dingen. Mogelijk gemaakt ondanks buma kortgedingen. Dit is vrij voor de vrije geest. Niet voor bekrompelingen. Maak geld met m’n tracks en ik kom bij je pinnen. Ik hou m’n koppie recht, zelf in de hand. Creatief gemeengoed. Het is voor noppes. Echt, zo in de hand. Creatief, gemeen en goed. Ben ik dan dwars, als je zegt dat iets vet is, ik zeg dat het inhoudsloos en niet je van het is. Middelmatig tot slecht is. Dat het niet origineel is en de tekst niet oprecht is. Als je beweert dat wat krom is recht is, ik zeg dat het scheef zit en dat dan ook weer uitleg, Als je beweert dat de overheid correct is, ik zeg dat het systeem in de basis al defect is. Ben ik dan dwars als ik zeg dat ik verveeld raak, vermoeid raak en te vaak daardoor door m’n dak raak. Hele weken aan het feesten sla, en dat de meesten maar, slapend door het leven gaan, vind ik een beetje raar. Dat ik op reis moet gaan, minimaal 2 per jaar. Ik anders in een sleur raak en dan wordt ik naar. En een teknival, ook minimaal twee per jaar. Een hang naar vrijheid, desnoods illegaal. Deze plaat, gemaakt door mij, je mag hem afspelen, opslaan, laten rondgaan, mee spelen, opdelen, herindelen, weder uitdelen, op cd, dvd, of in bitjes kan je het rondmailen. Of in ableton live op je system. Je mixed hem met je eigen tracks en ik wist het. Isoleert de bas in een loop, of ik vergis me. Hi-hats erbij. Je verknipt het listig. We staan te springen op die creatieve dingen. Mogelijk gemaakt ondanks buma kortgedingen. Dit is vrij voor de vrije geest. Niet voor bekrompelingen. Maak geld met m’n tracks en ik kom bij je pinnen. Ik hou m’n koppie recht, zelf in de hand. Creatief gemeengoed. Het is voor noppes. Echt, zo in de hand. Creatief, gemeen en goed. Ben ik dan dwars als je zegt al vrij te zijn, ik dat we In gevangenschap geboren zijn, dat we in weze slaaf van de maatschappij zijn, dat we niet blij zijn, maar dat we blind voor de feiten zijn. Met ons oerdegelijk hollandsche gezelligheid. Ignorance is geen excuus, om niet bij de tijd te zijn. Ik zoom wat verder van de tijdslijn, dan de meesten om me heen die te trots en kortzichtig zijn. Ben ik dan dwars, als ik zeg dat ik alleen wil zijn, bezig zijn, zonder steeds maar afgeleid te zijn. Dat ik geen zin heb in die ongein. Praten om het praten, of alleen maar om beleefd te zijn, ermee eens zijn, aanwezig zijn, betrokken zijn en wakker zijn, alert zijn, een deel van de gemeenschap zijn. Ik wil soms ingekeerd zijn, onder bewust zijn. Daar waar ideeën vrij vloeien, wil ik graag zijn. Dus deze plaat, gemaakt door mij, je mag hem afspelen, opslaan, laten rondgaan, mee spelen, opdelen, herindelem, weder uitdelen, op cd, dvd, of in bitjes kan je het rondmailen. Of in ableton live op je system. Je mixed hem met je eigen tracks en ik wist het. Isoleert de bas in een loop, of ik vergis me. Hi-hats erbij. Je verknipt het listig. We staan te springen op die creatieve dingen. Mogelijk gemaakt ondanks buma kortgedingen. Dit is vrij voor de vrije geest. Niet voor bekrompelingen. Maak geld met m’n tracks en ik kom bij je pinnen. Ik hou m’n koppie recht, zelf in de hand. Creatief gemeengoed. Het is voor noppes. Echt, zo in de hand. Creatief, gemeen en goed.

Doodgedrukt, in de rij. Weggedrukt, van de lijn. Onderdrukt, in je zijn. De wereld wordt veelste te klein. De dijken breken van binnen uit door, de zeeën die zijn gewaarschuwd. Tsunami’s van orgaandonaties, van mensen die je verafschuwd. Overlevingsdrang, geboortegolf van een aggressieve soort. De hongerige massa gooide fatsoen snel overboord. Met denkbeeldige belijning hadden we de wereld opgedeeld. Door de groeiende vergrijzing lieten vrouwen snel de pil. We keken met een drankje vanuit ons veilige resort. We bestreden onze soortgenoten en hadden het niet door. Doodgedrukt, in de rij. Weggedrukt, van de lijn. Onderdrukt, in je zijn. De wereld wordt veelste te klein. De bio industrie, puilde uit. De matrix werd nu als script gebruikt. De opgedeelde mens, ook weer uitgebuit. Onbewust, aan de buis gekluisterd. Sommigen roepen het wel, maar niemand luistert. Door het reclameblok, weer ontluisterd. Geslikt als entertainment, een avondje gehuiverd. Daarna weer ingedut, toen kwam het duister. Klinken stemmen uit de doofpot. Damp van de files licht het deksel van de stoofpot. De beschaving gaat in rook op. Verse oersoep gevoed met co2 en eigen koolstof. De bevolking loopt verdoofd rond. Dood lopen de straten in ons zelf ontworpen doolhof. We keren terug als stof toch ? En dan weer mos toch ? Doodgedrukt, in de rij. Weggedrukt, uit je zijn. Het einde, van je bloedlijn. De wereld, werd toch te klein.

Waar was ik ? Leiden, Eind jaren 80,niet te vermijden. Tot we op de harde beats lijnen pep gingen snijden, me als een ongeleid projectiel door vele stijlen laten leiden. Soms eb soms invloed in overvloed, als een vloedgolf : Atjeh, en vloed. Geuren, kleuren, klanken : Tering ! er is zoveel ! Kanker, tis niet gering. Het is zonde om de hele tijd, weg te blijven rotten zonder innerlijke strijd. Ben je bereid, om los te laten wat je hebt bereikt. Purist, kijk om je heen waar die muur is, besef dat je mening verzuurd is. Besef dat je vastgeroest zit, dat je strak in je rol vastgeschroefd zit. Beetje olie en misschien kom je los. Weet je dooie, die beat heb ik zelf ingerost. Duistere kleur en een beetje scheur. Mijn stijl gaat niet met je oma door een deur. Wat deed de deur? De deur schoof dicht en ze verliest al kleur. Wit trekt ze weg, vind je het gek. Ze is die shit niet gewend, denk je echt dat ze dit trekt ? Mijn style was zelfs niet in the eighties verantwoord, Verveling werd met verbreding beantwoord. Jij hebt je style in the negenties verkankerd, Maar nu zelfs in de jaren nul kom ik weer anders.. Pak de zaken hard aan, en bij de kern, Ik denk liever zelf na, ik ben niet van kerk. Ik merk dat werken aan mezelf sterk werkt. Het sterkt zelfvertrouwen, je merkt dat het werkt. Kerken merken, dat de mentale sterken, Niet hoeft te werken om sterke verhalen op te merken. Kerken spelen op de angst van minder sterken, Werken, werken om die zieltjes te werven. Werken, om je rustig te houden, Werken, om je op de band te houden. Werken, om je hand op te houden. Je moet werken om je neus omhoog te houden. Maar ik dwaal af. Waar waas ik ? Stop, denken, terug naar de basis. Zou de psychiater zeggen, maar ik draaf door, Ik spring over hekken, zet ze op een dwaalspoor. Van de hak naar de tak, van de tak op de bas, Boombap met het grootste gemak. Pak de bak met de grofste bas, Want van die slappe apparaten, die doen me geen zak. Ik ben een geconcentreerd extract, Uit verschillende scenes, ik heb veel gezien. En nu terug bij af ? Man, vergeet die start, Jullie binden mij niet vast als een gallische bart. Dit is mijn feest, mijn leest, mijn kreet, Al die mensen heb ik op de been. Dit is mijn tijd, mijn strijd, ik leid, Al die rappers naar vernieuwende klei. Om tracks te kneden, een beetje uit het verleden, En shit uit het heden, je moet het een beetje verdelen. Velen spelen, maar leven in het in het verleden, Je moet die shit niet vergeten, maar ook niet in blijven leven. Dus als je je afgevraagd, waar zit ik al die tijd, Verleden tijd, heden tijd, toekomst of tegenstrijdig Op een tekno feest, of een hip hop feest, breakcore, Hardcore, reggae, als het echt is zeg ik nooit nee….

Aan of uit, open dicht. Links of rechts, kort gedicht. Nuance uit, oogklep op. Traploze fader of twee keuze knop ? Badend in het zweet wordt ik wakker uit m’n droom, volledig digitaal, door enkelzijdige bewoond. Zwart was er zwart, Wit was er wit, tussen in zat niks. Alles werd er vastgelegd, alles werd gelogd, Alles had een code, de rest werd geblocked. Geluid had een code, uitgedrukt in bits. Wat je zag was in code, op pixels gesplitst. Niemand die nog nadacht, want alles lag al vast, Bij twijfel werd iets opgezocht, vast al eens bedacht. Alles werd in banen gegeneraliseerd, generaties na generatie, werd er verleerd. Aan of uit, open dicht. Links of rechts, een kort gedicht. Nuance uit, oogklep op. Traploze fader of twee keuze knop ? Ik keek naast me, holey shit ! Een enkelzijdige, was uit m’n droom mee gelift. Ik vroeg, ben jij een 1, of een nul ? Even was het stil, toen zei ze ik ben nul. Zo ben ik vastgelegd, zo ben ik gelogd, zo is mijn code, de rest werd geblocked. Dat is m’n code, zo ben ik opgesplitst. Ik hou van m’n code, want zonder ben ik niks. Zonder ben ik sprakeloos, zonder weet ik niks. Zonder ben ik takenloos, zonder kan ik niks. Zonder ben ik stuurloos, verdwaasd. Zonder ben ik kleurloos, slechts een waas. Aan of uit, open dicht. Links of rechts, kort gedicht. Nuance uit, oogklep op. Traploze fader of twee keuze knop ? Ik liep de straat op, voor een schep met lucht. Dit was niet alledaags, was ik me danig van bewust. Zij liep de straat op, geschept door een bus. Ze keek niet om of op, totaal niet bewust. Ik trok haar in een shop, kop koffie voor de schrik, verbrande lippen, op haar kop, verschrikte blik. Wild in het rond, op zoek naar een kraan. Niks stond er aangegeven, dus gaf ik het aan. ze raakte in paniek, blinde paniek. Deze wereld was een waas, met scherpe tanden helaas. Ze stortte zonder railing achter de expres zo automaat. Weg was de speling, vol was de maat. Aan of uit, open dicht. Links of rechts, een kort gedicht. Nuance uit, oogklep op. Ben jij een traploze fader of twee keuze knop ? Badend in het zweet wordt ik . . . . . nog een keer wakker ? . . oh shit . . .

Ik trek de deur dicht, en plof op de bank neer. Ik schrik als ik denk aan alle sporen, als ik weer op veer. Grijp een paar spullen en gooi ze in m’n rugzak. Hoody op m’n hoofd en op me rug dus dat lastpak. Sneak uit de deur, manouvreer langs de camera. Die spotte me al bij binnenkomst, dus ga maar na. Ik vlucht als een haas, die haast knel in de hoek zit. Ik denk aan m’n paspoort die nog in m’n broek zit. Als een flits in m’n hoofd zie ik een scherm waarop ik oplicht. Mol de chip in m’n paspoort waardoor ik het lek dicht. Twijfel aan m’n auto, want lopen gaat niet licht zo. Als een flits in m’n hoofd zie ik een scherm waarop ik op licht. Flits langs de trein, zie dat scherm in m’n brein. Vijl de postcode weg en fiets weg langs de trein. Denk aan het zwijn dat me bespied vanaf de lijn. Zie paniek in z’n ogen in m’n brein als ik grijns. Het begon met het verbod op hasj en het koppelen van data bestanden tot een alomvattend brein. Bibliotheekboeken, In de shop dus de pinlijn, rekeningrijden en m’n internetlijn. Ik pin wat hasj in de shop en een dikke vette top. Ik rook het nietsvermoedend voor de webcam op. 10 minuten later flits ik langs traject controle. De data wordt gekoppeld dat systeem valt niet te dollen. Beetje data van de biep en wat boeken over speed, Kun tao, veganisme, sitchin, blake en beat. Gekoppeld aan een zoekmachine die ik thuis bedien, val ik binnen de terrorisme wet die net is ingediend en aangenomen dat het allemaal tegen me wordt gebruikt, ben ik nu op de loop en ontvlucht ik m’n huis. Nu dus ff op de fiets, even weg uit due fuik. Het scherm in m’n hoofd blijft zo stil als een luis. <Ik voel het weer. Nu op dit moment. Alsof iemand bij mij naar binnen kijkt. Het is geen verbeelding !> Ik zet m’n fiets neer, plof op een bankje neer. Zucht en ik puf als ik denk aan dat ge-heen en weer. Ik voel me machteloos, klein en in de hoek gedrukt. Waardeloos, stemloos, onbegrepen en onderdrukt. Kijk om me heen, zie zoveel mensen dat als ik verdwijn, er niemand is die me mist, ook niet als ik wegkwijn. Maar wacht es ff, als ik me terug wil trekken, is m’n locatie met een druk op de knop zo weer na te trekken. Ik heb geen stem meer, geen controle over spieren. De wetenschap staat op het punt om ook m’n kopveld te bestieren. Digitale processen om mijn intentie te kunnen bepalen. Kansberekeningen die men nimmer acht te falen. Gezichtsherkenning, hersenscanning, spanningzoekers, warmtezoekers, trillingzoekers, transpiratiezoekers. Zoekers naar een veilige en vrije blije natie, sluiten je op tussen regels en veranderen in nazi’s Even m’n ogen dicht, al 3 dagen wakker. Constant in beweging, als een doorgesnoven gabber. De flitsen in m’n hoofd komen nu vaker en harder. De wereld om me heen komt steeds benauwder en bizarder. Denk in een flits aan nanochips in mijn fietslak. Zet het op een lopen, hete grond waar ik net zat. Tas gooi ik weg, loop zwetend richting stadsrand. Mensen kijken me aan als een paria, een kakkerlak. Ik loop snel verder, glip de stad uit, industrieterrein. Spring op tijd in de bosjes voor beveiliging en maak me klein. Kijk om me heen loop door richting bos. Snelweg uit die heksenketel, nu wil ik weer los. Nu wil ik gaan leven zoals mos in het bos, en nu wil ik gaan leven zonder chronisch de klos zijn. Nu wil ik gaan leven, nu wil ik gaan zijn. Nu wil ik gaan leven, want dit leven is van mij.

Per ongeluk kwam ik uit m’n baan op jullie aarde. Terecht, door stom motorpech, als het ware. Mijn werkelijke baan was informatie vergaren, over jullie evolutie door de jaren. Om te zien of jullie wijsheid vergaren, en te zien of hier de oorlogen bedaren. De staat van de planeet en jullie eigen welvaren. Maarre . . . . . . Nu mijn landing is vervroegd met enkele duizenden jaren en jullie voor me staan met honderden vragen. Afgesneden, door miljoenen lichtjaren. Zonder kans op wederkering, naar m’n dierbaren. Gevangen in een cel, door primitieve barbaren, word ik gedwongen nu al alles op te klaren. Ik probeer je niet met oorlog te verklaren. Luister eerst maar es . . . . . Mijn beschaving is 12.000 jaar geleden, zich beginnen te ontwikkelen en op- en afgegleden. Dezelfde wegen hebben we betreden. Dezelfde valkuilen zijn we ingegleden. Eenmaal helemaal beneden, gedwongen reflecterend met een zuiver geweten. Onzelfzuchtig te leven. Om als gelijken te leven. Zonder wetten en regels. Zonder spreuken op tegels. Zonder kerken en preken. Zonder kasten en treden. Met het natuurlijk geweten. In verbinding met elk wezen. Met alle planten en vezels. Met de aarde verweven. Met elke molecuul samen leven. Als een eenheid door het universum zweven. Het hele eigen ego op te geven. Niet om te volgen maar uit eigen beweging. Ik zal proberen om wat uitleg te geven, over de ziel en energie van het leven. Het zal nu wellicht wel geen verlichting kunnen geven. Dit proces vergt vele eeuwen. In elke cel, zit energie, ofwel de ziel. De complexer de cel, hoe meer van deze energie. Bundel deze cellen en er vormt bewustzijn. Splits deze cellen en je zijn houdt op te zijn. Niks gaat naar een hemel en niks gaat naar de hel. Energie gaat nooit verloren, maar weer teug in het spel. Je ziel blijft dus bestaan, alleen jij gaat eraan. In wezen ga je terug naar waar je ooit vandaan kwam. Niks groot plan, gewoon natuurkunde, aardman. De genen zijn de genen, waar je lichaam aanhangt. Je lichaam is dus eigenlijk het voertuig van de genen, die miljoenen jaren reizen, en nooit wat vergeten. De hel wordt op de aarde al beslecht. Doe je goed, voel je goed. Doe je slecht, voel je slecht. Simpeler kan het niet. Je doet ook geen recht aan je kinderen, die krijgen daar een deel van ingelegd. Dat is de basis. Dat is het fundament. Daar moet je het voor doen. Niet uit angst voor the man, Het beloofde paradijs is niet wat het lijkt. Paradijs is op je aarde, en dat hebben wij bereikt. Hiermee eindigt mijn baan op jullie aarde. Zwijgend, zal ik nu weer afstand bewaren. In spanning of jullie me in gevangenschap bewaren, of dat de wetenschap mijn lichaam zal vergaren. Wetend dat jullie vaak zeer wreed waren, voor boodschappers, door de jaren, Sommigen die werden aan het kruis genageld. Verkeerd begrepen, zelfs nog jaren later. Onder jullie waren hen die dit al zagen. Hun tijd ver voooruit, wat het moeilijk voor ze maakte. Velen wilden volgen maar zelf verzakend om na te denken waar de boodschap om draaide. Tussen nu en vele duizenden jaren. Zullen jullie terugdenken aan dat rare buitenaardse wezen dat z’n baan kwijtgeraakte en hopeloos trachten jullie val te besparen . . . . . .

Door het donker zie’k het bos niet, alleen bomen langs de weg. Waarvan we denken dat het de juiste is, tot zover correct. De info die we kregen, summier uitgelegd. Zelfs voor locals onverklaarbaar, half vertaald op het net. Ff doortrappen en dan zijn we op de plek. 1100 gereden, heeft ons bijna genekt. We switchen nog 1 keer, nee nog even geen pep. Misschien komt er nog controle en worden we gechecked. Nog een uurtje rondgereden en weer op dezelfde plek, zien we 3 franse kentekens, volgen s’ill vous plait. We gokken op een aanknoping, dan maar hier naar rechts en na een paar minuten rijden we in collone over de weg. 30 auto’s lang en we beginnen nog maar net. Snel worden dat er meer, m’n hart klopt als een gek. In tegenstelde baan nu ook veel auto’s op de weg en in de verte zien we dat er een u-turn is ingezet. Niet iedereen die draait, niet iedereen gaat back. Eigenwijze dwarse mensen, wie weet het nou echt ? We draaien ook een keer, slaan af en stoppen voor de pret. Komt uit de auto achter ons een boze fransman aangezet. Chaos alom dus snel vervolgen we de weg. Lokale policia heeft al stukken afgezet. Een eensgezinde sliert kruipend op het wegdek. / Een eensgezinde sliert van auto’s kruipend op het dek. wijzend naar de plek, waar al dat geluid wordt neergezet. De tegenstelde baan wordt nu ook eindelijk bezet. Eenrichtingsverkeer naar de afgesproken plek. Soms staan we stil, soms rijden we maar net. Anarchisme heeft het regioverkeer lamgelegd Het word nu bijna licht het is al bijna half zes. Tis spannend of we kunnen rijden of stil worden gezet. Ze laten ons maar gaan, het volk moet zo weer naar werk. Hulpeloze zure bekkies van jandarm langs de weg. De paden af, het gras op, op zoek naar een plek. Met ronkende motoren, wordt er stroom opgewekt. Zonder architect bouwt men muren en een weg. Een complete stad van speakers in een uur opgezet. Lachende gezichten, dit wordt helemaal te gek. Alsof het honderd keer geoefend is kent iedereen z’n plek. Geen sfeerbeheerder die hier regels oplegt. Hier denk je zelf na, dus hier komt mijn tent. Het feest breidt zich uit als een grote olievlek. Uit de groene currypot komt een flinke bol met pep. Het bier dat is nog koud de zon brand al in m’n nek. Eerst een rondje lopen, dan doen we daarna wel de tent. 2 stapels oude speakers en een camouflage net, of 30 meter muur en een bar en een band, een ballenbad, een ramp en een vega/vleestent. Eerlijk eten zonder winst, iedereen content. Iedereen draagt bij, iedereen aan zet. Iedereen draagt af, en niemand wordt hier wat belet. Niemand die je ziet en iedereen die op je let. Een model samenleving in een uur opgezet. door het donker zie’k het bos niet en er zit iets in de weg, doe het even in de bosjes, er is hier geen toilet. zie al dagen alles dubbel, op de tast zoek ik een plek. op m’n hurken in de greppel, wordt de acid aangezet. 3 dagen wakker en ik zit hier op die plek, alles om me heen beweegt, die lichtjes zijn te gek. lekker spacen in de greppel, blauwe lichten in m’n bek, achter de bomen van het bos komt de smeris aangezet. chaos alom, dus ik maak dat ik weg kom, onderweg m’n matties teg,en ben weer weg. nietsvermoedend trippend voor de speakers met m’n bek, komt een peletonnetje aan, het agregaat wordt uitgezet. chaos alom, maar niets wat ons belet, als ze doorlopen wordt het agregaat weer aangezet. teveel mensen op de been, ze staan weer es voor gek, dit autonome festival weer met een nachtje opgerekt. bij dageraad, komt aan het licht, wat snachts is opgezet, het lijkt een tweede teknival, maar dan met honden met een pet. brandweerwagens, ziekenwagen, zover niks geks, me bussen, vol met stormtroopers of death, een rij van tachtig zwarte geklede wouten is aan zet, ze komen traag dichterbij, gasmaskers opgezet. bij de speakers wordt spontaan een zit actie ingezet, nu komen ze heel dichterbij, wordt de muziek weer aangezet. joelend en springend, met de smile weer op de bek, alsof je leven ervan afhangt, nog even knettergek, freakend voor de speakers, tot traangas wordt ingezet, je jankend van pijn aan de kant wordt gesmacked. bloed, gekrijs, er vliegt een fles, het duurzame voer wordt op de grond geplet. harmonie verpest, alles in de stress, de perfecte samenfeesting, door gezag verpest. Compleet uit de hand, ineens omringd door de pers, aasgieren aangetrokken door de vliegende fles. Stuk in de krant, het veld is een mess, De pers leest het land een misleidende les. totaal in paniek, totaal in de stress, worden duizenden mensen in de auto gezet. doelloos en verdwaasd, vedwaald op de weg, tot nu liep alles normaal, dat wordt door niemand beseft. in de hele regio worden nu feestjes opgezet, helicopter check, over belast wegennet het maandagmorgenvolk is weer de dupe van de trek. vangrail check, tegenligger check….. neem een afslag naar een meertje en een chillplek, speakers opgezet, dubbeldikke pret. voorwiel van de bus staat in de modder vastgezet, iemand fout op de ac id helemaal gek. spacend in de greppel, ik voel me weer perfect komen 8 personenauto’s aangescheurd bij de plek, een rij van 32 stille wouten aangelegd, een adviserend doch dwingend verzoek tot ons vertrek. Wederom weer in collone op de weg Wederom weer naar de volgende plek…. Wederom weer onder controle van de tjech, Wederom weer ingeklemd door de wet,